Jest jedną z najpoważniejszych i najcięższych chorób skóry. Rybia łuska jest dziedziczona lub mogą ją nabyć ludzie, którzy mają bardzo wyniszczony organizm. Odmian rybiej łuski występuje kilka, a niektóre z nich mogą być bardziej poważne, rozwijać się z wiekiem, a także mogą być nawet śmiertelne. Leczenie rybiej łuski jest bardzo trudne, lecz zawsze warto wdrożyć leczenie i tym samym stopniowo zmniejszać widoczne objawy postępującej choroby.

Choroba rybia łuska

Jest to ciężka i przewlekła choroba. Rybia łuska to grupa genetycznie uwarunkowanych chorób, które atakują skórę ludzką. Charakteryzują się różnym przebiegiem oraz klinicznym obrazem. Nieprawidłowość w obszarze chromosomów lub genów tworzą wady rozwojowe. Jest to nadmierne rogowacenie wraz z tworzeniem się nawarstwień. Jest to niezwykle rzadka choroba skóry.

Choroba skóry rybia łuska – przyczyny

Choroba ta posiada kilka odmian, lecz każda z nich jest chorobą przewlekłą i bardzo ciężką. Może mieć ona różne nasilenie i przez to też występuje kilka odmian rybiej łuski. Przyczyny są jednak, zawsze te same. Schorzenie następuje po mutacji chromosomów lub jest dziedziczone. Większość przypadków tej choroby to zaburzenia w genetyce organizmu. Mniejsza część chorych nabywa tą chorobę dziedzicznie. Obecność jednego lub dwóch wadliwych alleli genu w materiale genetycznym to właśnie powód występowania choroby u danego człowieka. Mutacje dotyczą różnych genów, a wśród nich są białka, które budują naskórek lub te, które pomagają powstawać enzymom. Występuje kilka odmian rybiej łuski.

Odmiany choroby rybiej łuski

Jest to bardzo trudną chorobą i dzieli się ona na kilka odmian rybiej łuski:

• rybia łuska zwykła – najczęściej występująca odmiana choroby. Może występować zarówno u mężczyzn, jak i kobiet. Objawia się już w 3 miesiącu życia. Wraz z biegiem czasu, choroba przyjmuje coraz łagodniejszą postać.
• rybia łuska sprzężona z płcią – ta odmiana pojawia się tylko i wyłącznie u mężczyzn i jest zlokalizowany w chromosomie płciowym X. Zmiany są widoczne od urodzenia, a w dalszym ciągu, choroba nasila swoje działanie, a dodatkowo atakuje wzrok (zapalenie rogówki i zaćma).
• rybia łuska jeżasta, w której występuje podział na typy: Lamberta, Curtha-Macklina, Rheydet i Bafverstedta.
• erytrodermia ichtiotyczna – występuje od urodzenia i jest zdecydowanie najcięższa. Może doprowadzić do śmierci dziecka w pierwszych miesiącach jego życia. Takie dzieci rodzą się ze zniekształconą twarzą, co widoczne jest poprzez zniekształcone uszy, spłaszczony nos i wywinięte powieki.

Wyżej wymienione odmiany dotyczą dziedzicznej odmianie choroby. Choroba, która może zostać nabyta, a nie dziedziczona, atakowane są osoby o bardzo wyniszczonym organizmie. Rybia łuska atakuje osoby z zespołem złego wchłaniania lub osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Po usunięciu przyczyny, objawy bardzo często znikną samoistnie.

Objawy – rybia łuska zdjęcia

Zmiany skórne przyjmują różną postać ze względu na odmianę rybiej łuski. Objawy obejmują zmiany skórne u człowieka i są widoczne poprzez nawarstwione płaty, których liczba jest bardzo duża. Zdecydowanie najlepiej rozpoznać rybią łuskę przez zdjęcia. Wielkość takich płatów może mieć od kilku milimetrów, aż do kilku centymetrów. Poza tym, zmienia się również kolor skóry, najczęściej na brązowy lub żółtawy, a sama skóra nachodzi na siebie w sposób dachówkowaty. Tworzą one rogowacenie komórek naskórka. Najczęściej pojawiają się w okolicach dłoni, stóp, kończyn, a także pleców i klatki piersiowej.

Diagnostyka i leczenie – rybia łuska

Bardzo ważna jest wczesna diagnostyka i leczenie. Rybia łuska to choroba o podłożu genetycznym. Możliwe jest działanie do miejscowe lub doustne. W leczeniu wykorzystuje się retinoidy i glikokortykosteroidy. Mają one zmniejszać liczbę komórek, które doświadczyły zrogowaceń i działają w sposób przeciwzapalny. Kolejnym rozwiązaniem jest stosowanie maści z mocznikiem oraz maści, w której składzie znajdziemy 5% kwasu salicylowego. Poza tym, lekarze bardzo często zalecają kąpiel w gorącej wodzie z dodatkiem kuchennej soli. Leczenie trwa przez cały czas, a zaprzestanie skutkuje nasileniem choroby.